آه ای سایه ی افتاده به خاک
گر به هنگام درخشیدن صبح
همچنان همقدم من باشی
 جای پاهای هزاران شب را
 با نقوش قدم صدها روز
 بر زمین خواهی دید
 وین اشارات تو را خواهد گفت
کاین وجودی که ز بانگ قدمش می ترسی
مرگ در قالب روزی دگر است