نجاتم را نمی خواهم
... و دستی که مرا بیرون کشد از موج این رویا
من امشب مرگ می خواهم
الا ای همرهان سست پیمانم
ای آشناهای گمنامم
نه عشقی از دل پر رنگتان خواهم
نه چشمی که بسوزد در شب چشمان گریانم
سر پیمانه ی مستی که خمرش دائمی باشد
اگر آتش زند تندیس عمرم را
شرار شعله اش هم واقعی باشد
من امشب مرگ می خواهم
در آغوشی که عشقی ملتهب دارد
من از مفهوم بودن نیز ترسانم
و این باران که رندانه شبم را تیره تر سازد
اگر آن چراهایی که گفتم در نگاهی نیست
اگر آغوش گرمی را نشانی نیست
گذاریدم همین جا ساده تر می رم
که دنیا را برایم اشتیاقی نیست
سلامی از نگاه هیچ کس دیگر نمی خواهم
نه شبنم را نه رویا را نه باران را
نمی خواهم
اگر بودن همین باشد
من امشب مرگ می خواهم